امروز که دارم این مطلب رو تایپ میکنم دوشنبه 2 تیر 1397 هستش، تو شهرستون یه کنج یه اتاق گرم نشستم و گفتم چیکار کنم! بنویسم
تقریبا یک سالی میشد که وبلاگ رو آپدیت نمیکردم، اما خب این یه سال رو کجا بودم و چیکار کردم؟
راستش سال گذشته برای من سال خیلی سختی بود، کار هاست آوا خوب پیش میرفت اما به خاطر یه مشکلی مجبور شدم بخشی از مجموعه رو تعطیل کنم
اوایل پاییز به جبران این مسئله تصمیم گرفتم واحد فروش سرور و سرور مجازی رو از خود هاستینگ جدا کنم که باعث بزرگتر شدن و بهبود کلی مجموعه شد
چند ماهی راضی بودم تا اینکه ... خب خودتون میدونین کار ما کار مستقیم با ارز یورو هست! از شانس منم یورو سر گذاشت به فلک! بعد چند ماه مقاومت جلوی این گرونی و کلی خرج بیخود برای حفظ مجموعه بالاخره دیدم که نگه داشتن این مجموعه فقط با گرون کردن سرویس ها شدنیه و با گرون تر شدن سرویس ها خب مشتری ها رفتن!نمیخوام بهشون ایراد بگیرم،خب اونا هم به هر حال حق دارن تصمیم بگیرن از کی و کجا و با چه قیمتی خدمات رو تهیه کنن... اما چیزی که از مجموعه برای من موند فقط یه شکست و ضرر شد.
ولی تمام این اتفاقات و فراز نشیب ها یه چیزی رو یادم داد! هیچ وقت وسط رودخونه نمیشه خونه ساخت! منظورم واضحه ، در واقع اقتصاد اونقدر متزلزله که نمیشه حتی ذره ای روش حساب کرد، هر لحظه ممکنه کسب و کارتون زمین بخوره و خودتون بمونید و خرابه ی کارایی که کردید و زحمت هایی که کشیدید
اما خب همه این اتفاقات یه هدف جدید بهم داد، بالاخره تصمیم گرفتم تو این چند وقت هر چقدر میتونم رزومه جمع کنم، زبان یاد بگیرم و در اولین فرصت که شد دیگه بار و بندیلم رو جمع کنم
میدونین هر جور حساب میکنم من دیگه نمیتونم تحمل کنم، توی دانشگاه من چند تا ایده داشتم، طرح هایی که اگر حمایت میشد شاید واقعا ایده های عالی بودن، اما خب مملکته دیگه! هر بار که ما طرحی ارائه دادیم نشد که دانشگاه نصف بودجه رو کنسل نکنه و سر دادن نصف دیگه اشک از چشممون در نیاره ،حالا از دانشگاه که بگذریم کجای دنیا رو دیدین تو کمتر از هفته پولش چهل درصد ارزششو از دست بده! همین هم که باعث نابودی کسب و کار من شد و منو توی این تصمیم مصمم تر کرد
الان بعد همه اتفاقات تنها چیزی که برام اهمیت داره رفتنه، این قضیه برام به یه هدف جدید و برنامه برای رفتن تبدیل شد
اگر کارا خوب پیش بره راجع به این پروسه و تصمیم و کارایی که کردم باز هم پست میزارم
- ۹۹/۱۰/۰۳